گوش كن ، جاده صدا می زند از دور قدم های ترا چشم تو زينت تاريكی نيست. پلك ها را بتكان ، كفش به پا كن ، و بيا و بيا تا جايی، كه پر ماه به انگشت تو هشدار دهد و زمان روی كلوخی بنشيند با تو، و مزامير شب اندام ترا، مثل يك قطعه ی آواز به خود جذب كنند پارسايی است در آنجا كه ترا خواهد گفت: بهترين چيز رسيدن به نگاهی است كه از حادثه ی عشـــق تر است...