سلام ، من یازده ساله امریکا هستم .ولی به هیچ وجه امریکایی یا ایرانی امریکایی نیستم که از فرهنگ اونها تبعیت کنم. یک زن صددرصد ایرانی هستم که حاضر نیستم دوست دختر موقت کسی باشم. به هیچ وجه دنبال رابطه هایی با هدفهای بی ارزش و بوچ نیستم. از سرزمینی اومدم که زن رو ناموس مینامند و رابطه رو مقدس. نه فوهنگی که زن رو وسیله تفریح و مرد رو کارت عابر بانک. به نظرمن رابطه داشتن یه هنره که احتیاج به تمرین داره و همچنین به یک مربی.ازخصوصیات خودم نمینویسم چون هر چی من بنویسم من خوبم، مهربونم، خوش سلیقه ام و هزاران خصوصیت خوب دیگه بدرد نمیخوره. دوصدگفته چون نیم کردار نیست.در ضمن رابطه بیوند دو روحه که باید دونفر ارتباط بگیرند تا ببینند جفت هم هستن یا نه . خانمی به سن من دیگه وقتی برای تلف کردن نداره. من درجستجوی یه اقای محترمی هستم که با اصالت باشه، ومعنای احترام، معنای اعتماد و معنای محبت وخانواده رو درک کرده باشه. سخنی با بعضی بروفایلهای خاص اقایونی که پروفايل ساختید بدون عكس کار جالبی نیست. اقایونی که كه سنتون رو جوونتر مينويسین، قدتون و بلند تر مينويسن ، شغل و محل رندكيتون و چيز ديگه اى مينويسین ،یه خانم چه جوری میتونه به شما اعتماد کنه. مطمعن باشین اگه بعد از شنیدن این دروغ اگر کسی هنوزم شما رو خواست ایشون هم یه دروغگویی مثل خود شماست. اقایونی که از راه دور پيغام ميدین،اقایونی که با اختلاف سنى خيلى زياد پيغام میدین ،دنبال چه رابطه ای هستین ؟ اقایونی كه بعد از اینکه قراردیت میذارین هنوز هم دنبال کس دیگه میگردین مگه قراره با چند نفرباشین؟ ممنون که نوشته من و خوندین