بلند آسمان جایگاه من است دل پاک حق جان پناه من است سحر تا غروب در خروشم مگر از آن غروب صبحگاه من است هراسی ندارم از طوفان نوح علی مرد حق چون که شاه من است نگردد کسوفی در این آسمان که سوی خدا نور ماه من است تو آسوده باش و نترس از عدو عدو در هراس از نگاه من است در این آسمان مرغ شوم فریب اگر دیده شد از گناه من است نبینی تو هرگز گناهی زمن که تاریخ ایران گواه من است تو آزرده از مکر دشمن مشو که دشمن کشی راه و رسم من است در این ره شهادت مرا آرزوست شفای دل روسیاه من است