یکی باشه که شریف باشه و مهربان، رفیق باشه و قابل اعتماد، دل رو بلد باشه و همدلی رو هم، کتاب و مطالعه جایی تو زندگیش داشته باشه، ادبیات و هنر رو دوست داشته باشه، بلد باشه از کنار مشکلات با نرمی عبور کنه و متوقف نشه، اهل زندگی باشه و عاشقی، و ضمنا با دود و مشروب هم میونهای نداشته باشه. یکی که افتخار کنم به بودنش، اون وقت میشه بخاطرش به دنیای مجردی گفت: «خدا نگهدارت»!