زندگی عجب بازی غریبی است.همه در حرف دنبال عشق٬ زندگی،صداقت، وفاداری، احترام، انسانیت و اخلاق هستیم ولی صد افسوس که نمیشه همچین کسی رو با این خصوصیات پیدا کرد. کسانی را که عاشقانه دوست داریم، ما را دوست ندارند و کسانی که ما را دوست دارند دوستشان نداریم. همه بدنبال " RIGHT PERSON" می گردن اما هیچ کس نمی خواد که خودش "RIGHT PERSON" باشه. گرفتار چه دور باطلی در حلقه زندگی شدیم. شب روز میشه و روز شب.فصلی میره و فصلی میاد و این دور میچرخه و میچرخه اما..... نمیدونم شاید جای اشتباهی بدنیا اومدیم جایی که اسمش ناکجا آباد بایستی می بود. گاهی اما در جایی, در وقتی و در زمانی میفهمی که باید وا داد، تمام گذشته ها ، خاطرها ،دردها بی مهری ها، بی وفایی هارو. آره گاهی بایست واداد و دل رو به دریا داد.